Sander, vertel eens, hoe was de eerste lockdown in maart voor jou?
Tijdens het begin van de coronacrisis voelde het heel gek. Ik woon dicht bij de Spar, ook wel het ‘centrum’ van de campus. Normaal zijn hier veel mensen te vinden, voor boodschappen of frisse lucht tijdens de pauze. Maar ineens was het er doodstil. De winkels gingen dicht, de tram stopte met rijden en veel andere omwonende studenten vertrokken naar hun ouders.
En jij bleef wel?
Ja! Nou ja, ik verliet de Uithof juist wat meer dan eerst. Om boodschappen te doen moest ik namelijk naar Bunnik. Klinkt ver, maar het is maar tien minuutjes fietsen hoor. Daarbij ging ik veel lopen door het natuurgebied rondom de Uithof. Sinds het vele wandelen heb ik ook een nieuw medium ontdekt: de podcast. Ik luister het veel tijdens het wandelen.
Wat leuk, en klopt, daar kun je fantastisch wandelen! Ik woon zelf in Overvecht Noord, en ben ook de natuur rondom de Maarsseveense Plassen meer gaan waarderen. Maar toch mis ik de stad. Voor corona fietste ik elke dag door de binnenstad en nu natuurlijk niet meer. Soms ga ik ’s avonds naar de stad om eventjes te kijken hoe het is met mijn geliefde Utrecht. Hoe ervaar jij dit?
Vanaf begin dat ik in Utrecht woon, vind ik de binnenstad geweldig! Je kunt op elk pleintje of elke hoek van de straat een terrasje pakken. Die gezelligheid mis ik inderdaad. Ik zie de binnenstad nog regelmatig, bijvoorbeeld als ik onderweg ben naar het station. Sinds deze pandemie waardeer ik de rust rondom de stad steeds meer. Op dat gebied ben ik wel wat veranderd. Utrecht is voor mij nu ook meer dan de binnenstad. Het is de stad waar ik studeer, stage loop en veel herinneringen heb. Dat vergaat niet. Wat ik ook bij Utrecht vind horen is het dorpse gevoel. Als er meer studenten zijn, is de Uithof ook net een dorp. Daarom voel ik mij ook een Utrechter op de Uithof.
Ervaar je door corona meer verbinding met je buurtgenoten op de Uithof?
Aangezien er zoveel mensen weggingen, naar hun ouders of elders, was dat juist minder. In het begin was er veel sociale controle. En daardoor niet makkelijk om in contact te komen met je buren. Daarnaast zijn sociale contacten onderhouden door middel van videobellen niet echt mijn ding. Mij verbonden voelen, was dus lastig tijdens de eerste lockdown. Gelukkig waren er mensen op de Uithof die op een creatieve manier contact zochten. Op veel ramen werden namelijk post-its geplakt die samen een figuurtje vormde, bijvoorbeeld een roze hartje. En er waren open-raam-bijeenkomsten, een beetje zoals balkon-concerten alleen hebben wij geen balkons. Op dit moment zijn dit soort dingen veel minder. Het lijkt er ook steeds meer op dat de Uithof als vanouds wordt. De tram rijdt weer, de winkels en ook de bieb zijn weer open. Alleen de bar is gesloten natuurlijk. Maar er zijn ook weer meer studenten op de Uithof, zoals het hoort. Het dorp stroomt langzaamaan weer wat voller, en daar ben ik blij mee.
Ondanks de coronacrisis is Sander nog veel in contact met zijn hospiteerbuddy. Deze week zal blijken of zijn hospiteerbuddy is ingeloot voor een kamer in Utrecht. Samen zijn de hard opzoek! Klik hier voor meer informatie over het project Hospiteerbuddy’s.
Ben je benieuwd hoe je juist in deze tijd meer verbinding creëert onder bewoners? Daar helpen wij graag bij! Neem vooral contact met ons op, dan kijken we samen naar verschillende mogelijkheden binnen jouw vraagstuk.
