Hoe het allemaal begon
Woningcorporatie Rochdale kende Academie van de Stad al van andere woonprojecten en wilde op de NDSM-werf in containerwoningen statushouders huisvesten. Het werd een verdeling van 50% statushouders en 50% Nederlandse jongeren. Woonbegeleiders van Academie van de Stad hielpen de nieuwe bewoners, gaven hen een zachte landing en bouwden aan de community. Een echt Community Building-project.
Loes: “In het voorjaar van 2017 had Rochdale nog een andere locatie op het oog: de Nierkerkestraat in Osdorp. Deze woningen zouden gesloopt worden maar toen werd besloten dat vijf jaar uit te stellen.” Aan de Nierkerkestraat staan acht blokken met in totaal 64 woningen. Er wonen een aantal oorspronkelijke bewoners, een groep studenten en statushoudersgezinnen. En de woonbegeleiders. Stadsdeel Nieuw-West haakte ook aan bij het project, omdat de woonbegeleiders de verbinding met de rest van de buurt ook als speerpunt hadden.
“We begonnen met acht woonbegeleiders: een per blok”, vertelt Loes. “Het project heeft bijna twee jaar gelopen en aan het eind waren er nog vijf woonbegeleiders. Dat is natuurlijk gegaan: het liep goed en het aantal woonbegeleiders paste bij de uitdagingen.”
Actieve woonbegeleiders
Eline is een van die vijf woonbegeleiders. Ze stroomde een aantal maanden na de start in en kwam samen met medewoonbegeleider Lisanne op de Nierkerkestraat te wonen. “Ik kon gelijk helpen bij het organiseren van een nieuwjaarsfeest in de gemeenschappelijke ruimte die we konden gebruiken. En ik maakte een nieuwsbrief en startte een leesgroepje: bij gezinnen thuis voorlezen om op een laagdrempelige manier de Nederlandse taal te leren.”
Oud-woonbegeleider Eline
En dat was niet het enige. Zo hield het team zich bezig met afval prikken met kinderen (zie ook dit filmpje van de campagne Stop de Rat in Osdorp), vierden ze Sint Maarten, organiseerden ze etentjes in de gemeenschappelijke ruimte en hielden ze inloopspreekuren.
Bijzondere momenten
Maar daar hield het niet bij op. Eline: “Een andere woonbegeleider, Nina, ging op nationale vrouwendag bij alle vrouwen langs met een roos. Dat vonden ze heel bijzonder.” En als woonbegeleider ben je ook een aanspreekpunt in de buurt, moet je altijd klaarstaan. “Ik zou nooit nee kunnen zeggen. Dat gebeurt hier gewoon niet. We liepen ook wel eens een rondje door het hele gebouw, overal aanbellen en even vragen hoe het gaat. Vaak werden we dan direct binnen gevraagd. Mensen zijn hier ontzettend gastvrij.”
Waarom dan stoppen?
Toch hebben we het project op de Nierkerkestraat na bijna twee jaar afgerond. Daarover vertelt Loes: “In zo’n project help je alle bewoners om zich thuis te gaan voelen. De woonbegeleiders geven hen een setje. Op een gegeven moment is een mooie basis gelegd en gaat het goed, zijn er geen incidenten. Dan kunnen wij er langzaam tussenuit. De laatste groep woonbegeleiders is in de straat blijven wonen. We houden samen nog steeds een beetje in de gaten of het goed gaat.”
Zo is oud-woonbegeleider Lisanne nog erg actief in de wijk. Eline vertelt: “Lisanne startte een moestuinproject op vanuit haar rol als woonbegeleider. En dat doet ze nu nog steeds. Ze werkt ook veel samen met Hart van Osdorp, een organisatie die in de gemeenschappelijke ruimte ook activiteiten organiseert. En laatst organiseerde ze nog een buurtfeest.”
Geslaagde community?
“Naar mijn idee is dit project echt goed gegaan,” vindt Loes. “Ik denk dat de manier waarop het is opgezet, met zoveel verschillende mensen in een woonwijk, ontzettend goed heeft gewerkt. Je kunt zowel makkelijk mixen als gelijken ontmoeten. Bestuurders zagen het ook als mooi voorbeeld. Zo kwamen bijvoorbeeld stadsdeelvoorzitter Emre Ünver en Tweede Kamerlid Jan Paternotte langs. Het was sowieso een speciaal project om te coördineren. In de gemeenschappelijke ruimte kwam altijd wel iemand binnenlopen. Het gaat hier altijd door. De woonbegeleiders hebben dat heel goed gedaan, ze stonden klaar. Ze wilden heel graag dat het zou werken. Met resultaat, ze hebben alle verschillende partijen samengebracht en vormden voor de kinderen in de straat een voorbeeldfunctie. Het is een ontzettende geruststelling voor de mensen die er wonen dat er iemand voor ze was. En nog steeds zijn ze er.”
Eline voelt zich nog altijd erg verbonden. “In grote steden kennen mensen hun buren vaak minder goed, maar in deze straat kennen veel mensen elkaar. We organiseren als team geen activiteiten meer, maar iedereen helpt elkaar wel. Dat is hier normaal. Ik voel me hier ook echt thuis. Als ik ooit ergens anders heen verhuis zou ik dat ook graag willen.”
Wat altijd bijblijft
Eline heeft veel mooie momenten meegemaakt in de Nierkerkestraat. “Toen ik stopte met mijn voorleesclubje heb ik een aantal kinderboeken gegeven aan een Somalisch gezin. Ik hoorde laatst van de moeder dat zij nu zelf de boeken leest. Ze leert er Nederlands uit.” Dat het project impact heeft gehad op de buurt en haar bewoners is duidelijk. Maar ook Eline zelf heeft er veel aan gehad. “Ik heb heel veel geleerd over andere culturen. En hoe ontzettend lastig het is om in te burgeren. Er zijn zoveel instanties, zoveel papierwerk. Mijn ervaring als woonbegeleider heeft er onder andere voor gezorgd dat ik deze mensen wil blijven helpen.”
