Het is bijna kwart over vijf. De online eindbijeenkomst van het project Duurzaam Doen gaat van start. Projectcoördinator An heet de mensen die langzaam binnendruppelen van harte welkom. “Pak nog een kopje koffie of thee”, klinkt haar stem. Er zijn ongeveer 60 aanwezigen bij de meeting. De meeste hebben hun microfoon netjes op mute. De studenten die gaan presenteren worden co-host van de online meeting gemaakt, en dan gaat het echt van start.
Zoom-perikelen
“Fijn dat jullie er allemaal zijn. Ik weet het nog goed dat we een half jaar geleden zijn begonnen. Destijds pakte ik nog mijn fiets naar de Uithof, want dat mocht toen nog. De kick-off was in een grote collegezaal met jullie, de betrokken studenten en de opdrachtgever van de provincie”, opent An de digitale bijeenkomst. “De studenten hebben hard gewerkt en nu is het tijd om te kijken en luisteren naar hun creatieve ideeën waar het afgelopen half jaar aan hebben gewerkt.”
Maar eerst nog een korte introductie van Zoom, voor degene die er nog niet zo bekend mee zijn als An zelf. Ze legt uit dat je alleen degene die spreekt ziet met speakerview, maar ook de mogelijkheid hebt om in een raster verschillende aanwezigen te aanschouwen. En je kan jezelf natuurlijk op mute zetten. De dingen waarvan ieder het gebruik al begreep. Dan komt An met de button ‘reactions’ waar men een emoticon mee kan sturen, die zichtbaar wordt op het scherm. Toch een nieuwe tool om de online eindbijeenkomst dynamischer te maken. “Zwaai nog eventjes naar elkaar”, vervolgt An om succesvol het ijs te breken.
De jury
De jury, bestaande uit drie leden, stellen zichzelf voor. “Ik ben Robert van Strijk”, begint de eerste. Robert Strijk schuift aan als gedeputeerde van de provincie Utrecht. Waar hij op gaat letten als jurylid? “Ik wil graag geïnspireerd raken, is het out of the box? En geloof ik in het idee?” Vorig jaar, bij de eerste editie van het project, was Robert ook betrokken. “Dus de lat ligt hoog”, vertelt hij. “Ik ben Denise de Ridder van de Universiteit Utrecht”, klinkt het volgende jurylid. “Ik ben benieuwd of de groepen ook rekening houden met de doelgroep en hun specifieke probleem binnen dit vraagstuk.” Als laatste jurylid meldt Stefan Braam van Utrecht INC zich. Stefan kijkt vanuit zijn werk met start-ups naar de mogelijkheden om een project om te zetten naar een onderneming. “Misschien zit de volgende knaller hier tussen”, sluit hij af.
Duurzaam gedrag stimuleren
Dan is het woord aan Donna Risa, theatermaker en verbinder, die de verschillende pitches aan elkaar praat. “Ik ga jullie meenemen door alle pitches, en stel vooral vragen ondanks de beperkte tijd die we hebben.” De eerste groep heeft het over de verlichting binnen kantoorpanden in Utrecht, en hoe dit duurzamer kan. Daarna volgt het overmatige autogebruik in Soest. Met een fiets-probeer-actie, parkeerkosten en beter openbaar vervoer hopen de studenten de Soestenaren te stimuleren tot minder autogebruik. Maar ook een next-level weggeefkast komt aanbod. Met daarin kleding, huisdecoratie en boeken. Deze kast moet de circulaire economie bevorderen en onnodig afval verminderen.
“Wie houdt zich bezig met klimaatverandering en het milieu?”, vraagt een andere groep zich af. Het publiek steekt vrijwel allemaal zijn of haar hand op. “En wie ruimt er zwerfaval op?”, luidt de volgende vraag. Daarop steekt slechts een enkeling een hand op. Daarom bedacht deze groep een challenge voor bedrijven bij te dragen aan een schoner Utrecht. Een andere manier om de circulaire economie te bevorderen is de app Xchange-it. Deze groep studenten stimuleert hierbij duurzaam gedrag door gereedschap van elkaar te lenen, in plaats van nieuw te kopen. Middels community-vorming per basisschool voelt het (uit)lenen van spullen vertrouwd.
‘Minder CO2 uitstoot door pakket-afhaalpunten’ is het standpunt van de volgende groep studenten. Het stimuleren van goed gedrag door simpelweg smileys te sturen, werkt volgens hen. Positieve psychologie wordt het ook wel genoemd. De laatste groep pleit voor meer GFT-afvalbakken rondom studentencomplexen. Middels een enquete is deze groep erachter gekomen dat studenten afval willen scheiden. “En op lagere leeftijden is gedragsverandering makkelijker toe te passen.”
Het oordeel van de kenners
Na een kort overleg van de jury in een zogenoemde breakoutroom, is het tijd voor de prijsuitreiking. “Het verbaasd me dat jullie generatie zo goed is in presenteren”, vertelt jurylid Robert. “Voordat je de winnaars bekend maakt, wil ik even laten weten wat de prijzen zijn”, onderbreekt An hem. De derde prijs is een digitale escaperoom, de tweede prijs een boek over design-thinking en de eerste prijs is een uur startup-coaching van Utrecht INC.
Hoewel iedere groep een goede probleemanalyse had, moest de keuze vallen op drie teams. De derde plaats is gewonnen door ‘Maak het onderSCHEID’. “Wat hierbij opviel was het stimuleren van duurzaam gedrag middels het stemmen op een stelling. Deze directe prikkel bevalt ons wel”, legt Robert uit. De tweede plaats is Xchange-it. Denise legt uit waarom: “Wat erg mooi was om te zien is dat zij ook hebben gekeken naar de concurrentie, het vertrouwen binnen de (uit)leen en het competitie-element binnen basisscholen. De afhaalpunten verdient de eerste plaats. “Hiervan denken wij dat het meest concreet is en goed te realiseren”, vertelt Stefan.
Ben je benieuwd naar meer artikel over duurzaamheid binnen Academie van de Stad? Bekijk deze pagina. Of lees het artikel met opdrachtgever Aart Kees Evers, waarin hij vertelt waarom hij zo kan genieten van het werken met studenten.
